του Αλέξανδρου Οικονόμου
Συντρίμμια και θρύψαλα,
σκορπούν στον αέρα,
σκοτώσαν τον ήρωα,
τρισάθλια μέρα.
Καρτέρι του στήσαν,
κοντά στην πλατεία,
με ψεύτικα λόγια,
παγίδες και λόγια.
Του δέσαν τα μάτια,
τον στήσαν στον τοίχο,
τα βλέφαρα παίξαν,
στης τουφεκιάς τον ήχο.
Τρανό παλληκάρι,
αγρίμι σωστό,
η μάνα θρηνούσε,
μπροστά στον Χριστό.
Προδότες, φασίστες,
ρουφιάνους, γεμίσαν,
οι πόλεις της νίκης,
τη φρίκη γνωρίσαν.
